«ارنست همينگوي»، در بيست و يكم ژوئية سال 1899 در شيكاگو به دنيا آمد. او در هجده‌سالگي، طي جنگ جهاني اول، به عنوان رانندة آمبولانس صليب سرخ در شمال ايتاليا خدمت كرد. اولين اثرش با نام «سه داستان و ده شعر» در سال 1923 در پاريس به چاپ رسيد. شايد اشعار همينگوي نشان از آينده‌اي درخشان داشتند، اما زود معلوم شد كه نثر او هم داراي كيفيتي استثنايی و منحصر به فرد است.وي از آن به بعد به نوشتن داستان‌هاي كوتاهي دست زد كه ريشه در حوادثي از زندگي وي داشت. او داراي آثار متعدد است كه پاره‌اي از آنها عبارت‌اند از: در زمانة ما؛ سيلاب‌هاي بهاري؛ مردان بدون زنان؛ وداع با اسلحه؛ مرگ در بعد از ظهر؛ داشتن و نداشتن؛ زنگ‌ها؛ آن سوي رود و ميان درختان؛ و پيرمرد دريا. او سرانجام در سال 1961 خودكشي كرد. همينگوي برندة جايزة نوبل ادبيات و نويسندة معروفي بود، نگارنده در كتاب حاضر زندگي‌نامه، آثار، و ديدگاه‌هاي او را بيان كرده است.