سازمان ناتو در طول جنگ سرد مهم‌ترين ساختار امنيتي در منطقة اروپا ـ آتلانتيك به شمار مي‌رفت. محور اصلي تمركز ناتو، دفاع سرزميني در برابر تهاجم خارجي بود. يكي از اهدافي كه ناتو محقق كرد، توجيه حضور آمريكا در صحنة اروپا براي اروپاييان و افكار عمومي بوده است. نگارنده در كتاب حاضر با بررسي نقش ناتو و گسترش آن به اين پرسش اصلي مي‌پردازد كه چرا در طول دهة 1990، پس از پايان جنگ سرد و فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و بلوك شرق، كه علت اصلي تشكيل ناتو معرفي مي‌شد، ناتو نه تنها از بين نرفت بلكه اكنون در حال گسترش نيز است. وي در پاسخ به اين پرسش، گسترش ناتو را تحت تاثير سياست‌هاي هژمونيك آمريكا مي‌داند و بيان مي‌كند كه آمريكا از ناتو نه تنها به هدف بازداري اتحاد شوروي محدود نگرديد بلكه از ناتو به عنوان يك نهاد چندمنظوره استفاده كرده است. پس آمريكا در دهة 90 با اتكا به روية تثبيت‌شده و نهادينه شدة ناتو و سازوكارهاي آن حضور و نفوذ خود را در اروپا تداوم بخشيد و گسترش ناتو را در دستور كار سياست خارجي و امنيتي خود قرار داد.