زندگي افراد تحت تاثير گفت‌وشنودهاي آنان است. زنان و مردان مي‌توانند تعبيرها و تفسيرهاي متفاوتي از يك گفت‌وگو داشته باشند. گفت‌وگو براي ايجاد تعادلي دايمي است و از اين رو افراد براي رفع مشاجرات و تفاوت‌ها به صميميت و استقلال نياز دارند. با توجه به اين بحث، افراد ديد متفاوتي نسبت به تفاوت‌ها پيدا مي‌كنند و در مواردي خيلي از رفتارهاي مبهم، برايشان قابل درك و طبيعي خواهد شد. نگارنده در كتاب حاضر ضمن پرداختن به تفاوت‌هاي جنسي مبتني بر روش گفت‌وگو، با استناد به نظريات علمي نشان مي‌دهد كه چرا زن‌ها و مردها از گفت‌وگويي مشابه، تعابيري متفاوت برداشت مي‌كنند. هم‌چنين با بررسي نمونه‌هاي واقعي از گفت‌وگوی افرد، راهكارهايي را براي يافتن زباني مشترك و درك اشتباهات عرضه مي‌كند.