اواخر قرن نوزدهم يعني سال‌هاي پاياني حكومت قاجار، آغاز شكل‌گيري طبقة كارگر در ايران است. جنبش و حركات اعتراض آميز طبقة كارگر نوپاي ايران نيز تقريباً از همان زمان يعني از سال‌هاي 1280 هـ.ش به بعد آغاز مي‌شود. اين جنبش شامل شركت در انقلاب مشروطيت، تشكيل اتحّاديه و سنديكا و صنف و كمي بعد تشكيل حزب است. آنها براي رسيدن به خواسته‌هاي بر حق خود بارها اقدام به اعتصاب و بست نشيني و تظاهرات و حركت‌هاي اعتراض مي‌كردند. بخشي از نخستين نشانه‌هاي آغاز اين جنبش‌ها از قفقاز و به وسيله كارگران مهاجر ايراني به تأثير از مبارزات كارگران و حزب سوسيال دموكرات روسيه (شاخة بلشويك) آغاز شد. كتاب حاضر پس از بررسي ادبيات كارگري جهان و ايران، به خلاصه و نقد برخي از آثار ادبيات كارگري ايران اختصاص يافته، از آن جمله است: داستان مهدي ديگر/ غلامحسين ساعدي»، «بندر/ احمد محمود»، باز خريد/ پرويز مجدي» ، «قرباني/ غزاله علي زاده» و « تابستان همان سال/ ناصر تقوايي».