ما همواره در هر رابطه‌اي، با سه وجه روبه‌رو هستيم. خود، ديگري، و نوع رابطه‌اي كه ما را به هم پيوند مي‌دهد. انسان بايد نسبت به فرآيند فرستادن پيام و دريافت آن و روبه‌رو شدن با تاثيرات آن پيام‌ها، مدبرانه عمل كند. تبادل و ارتباطات كلامي مي‌تواند با انطباق‌هاي پي‌درپي و با تكيه بر اكتشافات طرفين نسبت به هم تداوم يابد. از عشق و احساسات مثبت نبايد به عنوان راه گريز براي روابط ناكارآمد استفاده كرد چرا كه اين احساسات زيبايي خود را از دست داده و آستانۀ بردباري و فرآيند شنيدن يا گوش دادن در روابط را كاهش مي‌دهند. استفاده از دستور زبان پيوندآفرين و صحيح در روابط، باعث گسترش آن مي‌شود. نگارنده در مجلد 106 از مجموعه كتاب‌هاي روانشناسي، برقراري ارتباط را به كار باغباني تشبيه و روابط پيوندآفرين و شيوه‌هاي دست‌يابي به آن را بررسي كرده است.