بهره‌گيري بي‌رويه از منابع طبيعي هم‌چون درياها، جنگل‌ها، معادن و منابع زيرزميني انرژي و سوخت‌های فسيلي توسط انسان در قرن حاضر، اين منابع را در خطر نابودي قرار داده است . از همين رو سازمان‌هاي بين‌المللي مربوط در صدد برآمده‌اند براي جلوگيري از استفادۀ بي‌اندازه و بهره‌مندي نسل‌هاي آينده از اين مواهب، قوانين و راه‌كارهايي را اجرا نمايند. اين موضوع تحت عنوان كلي «توسعۀ پايدار» مورد بحث قرار مي‌گيرد و منظور از آن پيشرفتي است كه تنها به نسل حاضر تعلق نداشته و فايدۀ آن به نسل‌هاي آينده نيز مي‌رسد. اين شماره از مجموعۀ «پژوهش‌نامۀ توسعۀ پايدار و محيط زيست» شامل پنج مقاله است. در مقالۀ نخست نگارنده به توصيف محيط زيست غني و ثروتمند خليج‌فارس و درياي عمان مي‌پردازد و دستاوردهاي كنوانسيون كويت را براي حفظ سلامت و منابع مورد توجه قرار مي‌دهد. مقاله دوم به مبحث «حساب‌هاي سبز» يعني جريمه‌هاي پرداختي از سوي تحريك‌كنندگان محيط زيست براي آسيب زدن به آن اختصاص دارد. تعيين مقدار كمي سودرساني يك منطقۀ زيست محيطي و دسته‌بندي آنها بر اساس آمار و مدل‌هاي رياضي موضوع مقالۀ سوم است. استفاده از انواع كودهاي شيميايي (معدني ـ آلي) به دليل تقويت زمين و رشد محصولات و تاثير مخرب آن بر سلامت انسان و محيط زيست و توسعۀ جنبش‌هاي حمايت از محيط زيست و ممانعت از تخريب آن در سراسر جهان موضوعاتي هستند كه در مقاله‌هاي چهارم و پنجم بررسي شده است.