ابن سينا در پزشكي و دانش‌هاي ديگر تقريباً همان مقام و بزرگي را داشته است كه در فلسفه. در مغرب زمين، بيش‌تر او را استادي در پزشكي مي‌شناختند. تصوير او به عنوان اميرپزشكان، ديوارهاي بسياري از كليساهاي اروپا را تزيين مي‌كرد. در مشرق زمين نيز تأثير وي به عنوان پزشك، هميشه غلبه داشته است. ابن سينا تقريباً به همة شاخه‌هاي علوم رياضي و طبيعي و نيز فلسفة علم و شناخت روش‌هاي علم دل بستگي داشت و از اين دو موضوع اخير در آغاز بحث در فلسفة طبيعي سخن گفته است. وي رساله‌هاي مستقل متعددي در موضوعات علمي و پزشكي تأليف كرده، امّا مهم‌ترين آثار وي در اين موضوعات، كتاب طبي «قانون» و كتاب«شفا» است. كتاب حاضر حاوي سخنراني‌هاي استاد «سيد حسين نصر» در سال 1962 در دانشگاه هاروارد در باب سه حكيم مسلمان يعني ابن سينا، سهروردي و ابن‌عربي است. وي در كتاب، سه مكتب مهم حكمت اسلامي يعني مكاتب دانشمندان فيلسوف، اشراقيان و صوفيان را معرفي مي‌كند.