«جان لاك» در 29 آگوست 1632 در دهكدۀ «سامرست» در رينگتون زاده شد. پدرش حقوق‌دان كم‌ادعاي روستايي و مادرش، دختر يكي از اجاره‌داران ملك بود كه به زيبايي شهرت داشت. زندگي لاك، عصر بين گاليله تا نيوتن را دربرمي‌گرفت. در دوران زندگي او مركزيت زمين پذيرفته و حسابان و جاذبۀ عمومي كشف شد، بر گردش خون، اشراف كامل حاصل شد و شيمي آغاز به رها كردن خود از كيميا و تثبيت خود در مقام علمي راستين كرد. اين جهان نو نياز به شيوه‌اي نو از انديشيدن داشت و اين امر را در فلسفۀ لاك فراهم آورد. رسالۀ «درباره فهم انساني» او تا يكصد سال بعد، پرنفوذترين اثر فلسفي در سراسر اروپا بود. هم‌چنين انديشۀ سياسي او پايه‌هاي دموكراسي ليبرال را بنيان نهاد. فلسفۀ او با باور به اين كه معرفت ما از جهان بر پايۀ تجربه است، بنيان‌هاي تجربه‌گرايي را پايه‌ريزي كرد. وي سرانجام در 28 اكتبر 1704 درگذشت. مجلد حاضر از مجموعۀ «آشنايي با فيلسوفان» نگاهي است به شرح زندگي، آثار و آراي جان لاك. اساس كار در اين مجموعه سادگي و اختصار است.