هنر و تمدن بشري از ديرباز مورد توجه خاص و عام بوده است. تمدن بنا به تعريفي عبارت است از يك نظم اجتماعي كه در نتيجه وجود آن، خلاقيت فرهنگي امكان‌پذير مي‌شود و جريان پيدا مي‌كند. در تمدن، چهار ركن اساسي مي‌توان تشخيص داد: پيش‌بيني و احتياط در امور اقتصادي، سازمان سياسي، سنن اخلاقي و كوشش در راه معرفت و بسط هنر. ظهور تمدن زماني امكان‌پذير است كه هرج و مرج پايان پذيرفته باشد. تمدن تابع عواملي چند است كه يا سبب تسريع در حركت آن مي‌شود يا آن را از سيري كه در پيش دارد، بازمي‌دارد. در كتاب حاضر پس از بررسي عوامل تمدن و سهم خاور نزديك در تمدن باختر، هنر بدوي و هنر درياي اژه معرفي و تحليل گرديده است.