"اگزيتانيساليسم" يکي از مکاتب مهم و زندۀ غربي است که با طرح پرسش‌هاي اساسي و کليدي، مکاتب و ايدئولوژي‌هاي ديگر را به رقابت مي‌طلبد. يکي از مباحثي را که مي‌توان از منظر اگزيستانستاليستي به بحث گذاشت، مسالۀ "موعود باوري" است. از آن‌جا که مسالۀ اعتقاد به منجي در اديان مختلف مطرح است، نگارنده در کتاب حاضر به بررسی مسالۀ مهدویت پرداخته و قابليت پاسخ‌گويي برداشت شيعي از موضوع را با مدعيات اگزيستانسیاليسم بررسي نموده است. وي نخست مکتب اگزيستانيسياليسم را به اجمال معرفي و سپس اين سه موضوع را مطرح و بررسي نموده است: آيا انسان ماهيتي از پيش تعيين شده دارد؟ ماهيت از پيش تعيين شده با آزادي مغايرت دارد؟ و در موعود باوري تجربۀ اضطراب وجودي رخ مي‌دهد؟ وي در پايان نتيجه مي‌گيرد که در نگاه شيعي، انسان ماهيتي از پيش تعيين شده دارد، در نتيجه درست روبروي مکتب اگزيستانسياليم قرار مي‌گيرد، اعتقاد به ماهيت پيشين، جهت دهندۀ فعاليت‌ها بوده و منافاتي با آزادي ندارد و انسان در فضاي منجي‌گرايي مي‌تواند تجربه‌هاي وجودي داشته باشد و از طريق آن خود را کشف و اثبات کند.