در گذر تاریخ، گاه نمادهایی یافت می‌شوند که در منظومه‌ی اندیشه‌ی آیندگان، نقطه‌ی عطف لقب می‌گیرند؛ یعنی اتفاقی که همانند یک سمبل، دوره‌ای را از دوره‌های دیگر متمایز می‌کند و خود به سرحلقه‌ی زنجیره‌ی تازه‌ای از مناسبات و مفاهیم تبدیل می‌شود. یکی از این نقاط عطف در جاده‌ی پرپیچ و خم تاریخ ایران، تشکیل سلسله‌ای از پادشاهان نامدار ایرانی است که به نام "صفویه" شناخته می‌شود. گرچه این شاهان اغلب به زبان ترکی تکلم می‌کرده و گاه به این زبان شعری می‌سروده‌اند، اما اغلب پژوهندگان و مورخان، آن‌ها را رهبران حکومتی سراسر ایرانی می‌شمارند که موفق می‌شوند با تمسک به زنجیره‌ای از ریسمان‌های گوناگون و پس از دوره‌ای از فترت تاریخی، از ایران تکه تکه کل واحدی بسازند. دوره‌ی صفویه، بیش از دیگر دوره‌های تاریخی، نموداری روشن از اتحاد یک ملت را تحت لوای عناصری قوام‌دهنده و پایدار می‌نمایاند. این کتاب به شرح تاریخ سلسله‌ی صفوی اختصاص دارد و طی آن خواننده با شیوه‌ای داستان‌گونه با مراحل مختلف تکوین و پایه‌گذاری و اوج و حضیض این سلسله آشنا می‌شود.