ادب شيعه از حيث موضوع و مضمون از ادبيات ديگر فرقه‌ها و احزاب اسلامي ممتاز است. برخي از ويژگي‌هاي اين ادب عبارت‌اند از: احتجاج در امامت ائمۀ طاهرين (ع)؛ باور به حق اهل بيت عصمت (ع)؛ افتخار به اميرالمومنين علي (ع) و عدل آن بزرگوار؛ تشويق به خروج و عصيان بر امويان و عباسيان؛ دشمنی شديد نسبت به امويان و عباسيان؛ هجو سابيان و ناصبيان، تعليل و ريشۀ ابي حوادث تاريخي و بيان ستمي كه بر اهل بيت(ع) رفته است؛ التزام به تبعيت از سبك قرآن كريم و بهره‌گيري از معاني آن در شعر، استفاده از شعر در بيان اسناد تاريخي، سياسي و عقيدتي؛ و كثرت و تنوع در بيان انواع و اغراض شعر. ادبي كه در نوشتار حاضر از آن سخن رفته، ادبي است كه متعهد و سياسي و سعي بر آن بوده كه در آن، شاعران شيعه معرفي گردند. بر اين اساس در بخش نخست، اشعار سروده در دفاع از امام علي (ع) در نبردهاي جمل، صفين و نهروان، نيز اشعار به نظم درآمده دربارۀ قيام عاشورا و هم‌چنين سروده‌هايي از زنان شاعر شيعه درج گرديده است. در بخش دوم شاعران نامدار سياسي نظير: ابوالاسود دولي، فرزدق، كميت بن زيد اسدي، دعبل و... معرفي گرديده‌اند. بخش سوم كتاب نيز به شرح ادبي تاريخي‌نامۀ ابوبكر خوارزمي به شيعيان نيشابور اختصاص يافته است.