بحث از انسان در تاريخ فلسفه هميشه مورد توجه فلاسفه و دانشمندان بوده و تحليل‌هاي گوناگون در اين زمينه عرضه شده است. اما در دوران جديد اين بحث به اوج اهميت خود رسيده است و پيدايش انسان‌شناسي فلسفي در اين دوران و اهميتي كه فيلسوفان جديد براي اين بحث قايلند ضرورت توجه به اين رشتۀ فلسفي را نشان مي‌دهد؛ چرا كه پايۀ مباحث جديد درحوزه‌هاي علمي، فرهنگي، اجتماعي، تربيتي، حقوقي و سياسي دوران ما همين بحث انسان‌شناسي و تعيين موضع در اين زمينه است. نگارنده در كتاب حاضر ديدگاه فلسفي ملاصدرا ـ حكيم و فيلسوف قرن 10 هـ . ق دربارۀ انسان را بررسي و مبحث سوبژكتيو انسان: آگاهي و فعل؛ فعل و ماهيت انسان؛ ارادۀ انساني و واقعيت بخشيدن به خود؛ و تعالي انسان را مطرح كرده است.