"نظريه‌ي انتقادي" جامعه، متفكران چند نسل، و شاخه‌هاي گوناگون تفكر را در بر مي‌گيرد. اين نظريه برآمده‌ي تاريخ روشنفكري آلمان است. خاستگاه آن از يك سو سنت‌هاي فلسفي ايده‌آليسم، ماركسيسم و هرمنوتيك است و از سوي ديگر، روانكاوي فرويدي. شناخته‌شده‌ترين متفكران در اين سنت فكري، برآمدگان مكتب فرانكفورت، آدورنو، ماركوزه، نويمان، هوركهايمر، بنيامين و هابرماس هستند. در اين مجموعه بيست و يك متن در چهار بخش تنظيم شده است. بخش اول به اسلاف نظريه‌ي انتقادي، هگل و ماركس، اختصاص دارد. بخش دوم نشانگر ماهيت پيوندهاي نظريه‌ي انتقادي با سنت هرمنوتيكي است. بخش سوم دامنه‌ي مسائلي را نشان مي‌دهد كه ذهن دو نسل از نظريه‌پردازان تفكر انتقادي را به خود مشغول داشته است. و بخش چهارم به شرح و تفسيرهايي كه درباره‌ي اين مكتب به عمل آمده اختصاص دارد: متوني كه اين مكتب را مورد انتقاد قرار داده‌اند، يا برخي از جنبه‌هاي آن را شرح و بسط داده‌اند، يا نظريه‌هاي اين مكتب را در متن تاريخي متمايزي به كار گرفته‌اند.