براي درك اهميت نقش رودلف شيندلر (1877-1953 م) در تاريخ معماري، تاريخ مهاجرت او از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. او در آغاز سال 1914، درست پيش از آن كه شبح سياه جنگ بر اروپا سايه افكند، شهر زادگاه خود، وين، را ترك گفت و به آمريكا رفت. هنگامي كه او راه نيويورك را در پيش گرفت، 26 سال داشت و به افسون نيروي خام و بكر شهرهاي آمريكا، راهي آن‌جا شد. يكي از مربيان وي فرانك لويد رايت بود. در سال 1920، شيندلر نخستين‌بار، سرپرستي ساخت خانۀ بارسندال در اليوهيل لس‌آنجلس را به عهده گرفت و در زمان‌هاي بعد نيز خانه‌هاي زيادي را طراحي و بنا كرد. از جملۀ اين خانه‌ها مي‌توان از خانۀ لاول بيچ، خانۀ ويلسن، خانۀ تيشلر، آپارتمان‌هاي لورل وود و... نام برد. در كار شيندلر فضا هميشه اهميت داشت و او در جست‌وجوي زبان معماري بكر و خردگرايي بود.