بيش از دو هزار سازمان غيردولتي زنان از صد و هشتاد و هشت كشور به كنفرانس جهاني زن در سال 2000 در مقر سازمان ملل دعوت شده‌اند. پنج تن از زنان ايراني نيز به اين كنفرانس فراخوانده مي‌شوند. اين افراد از ماه‌ها قبل جلسه‌هاي متعدد براي تبادل نظر در باب پيش‌نويس سند كنفرانس برگزار و براي تامين حقوق زنان به دور از افراط و تفريط، پيشنهادهاي كارشناسانه‌ي مناسبي را آماده كرده‌اند. اما به رغم اين همه تلاش و داشتن دعوت‌نامه‌ي رسمي از سازمان ملل و صرف هزينه‌هاي سنگين مادي و معنوي هنگام ورود به فرودگاه جان اف كندي، در نيويورك، با مساله‌ي انگشت‌نگاري مواجه مي‌شوند. نمايندگان ايران كه اين امر را توهيني آشكار به ملت و ميهن خود قلمداد كرده‌اند، به سختي مقاومت مي‌كنند و تقاضاي ورود به خاك آمريكا بدون انگشت‌نگاري را دارند. بحث و جدل‌ بالا مي‌گيرد و هيچ‌يك از طرفين حاضر به كوتاه آمدن نمي‌شوند، در مدت 27 ساعت، از سوي سرپرست گروه ايراني، با خبرنگار جمهوري اسلامي در آمريكا تماس برقرار شده و به اين وسيله تمام جهان، در اندك مدتي، در جريان قضايا قرار مي‌گيرند. سرانجام گروه بانوان ايراني تصميم به بازگشت گرفته و از طريق سويس وارد ايران مي‌شوند. آن‌ها در مدت استراحت چند ساعته‌شان در فرودگاه سويس با شركت در يك مصاحبه، صداي خود را به گوش جهانيان مي‌رسانند و با افتخار به آغوش وطن بازمي‌گردند.