پنجاه سال نخست سده‌ي نوزده را عصر طلايي شعر روس مي‌نامند. اين دوره را به دو دلیل اصلی می‌توان در تاريخ فرهنگ هزارساله‌ي روسيه از مهم‌ترين دوران به شمار آورد: نخست آن كه اين، زمان آغاز عروج معنوي و رشد فرهنگي است كه تا انتهاي سده‌ي نوزده ادامه داشت و به دليل تغييرات شگرفي كه در فرهنگ مرز و بوم ايجاد كرده نام رنسانس عظيم روسيه را به خود گرفت. ديگر آن كه شعر اين دوره تلاش جديدي بود براي درك فرهنگ اروپا و يافتن راهي منحصر به فرد و ماهيت خود در معني غرب و شرق. بيش‌ترين خدمت را در اين زمينه و. آ. ژوكفسكي به ادب روس كرد. بيش از 39 ترانه‌ي عاشقانه‌ي او برگردان‌هايي آزاد از اشعار گوته، شيلر، برگر و ديگران است. عصر بعدي در ادب روس از آغاز سده‌ي بيست شروع مي‌شود که آن را عصر نقره‌اي مي‌نامند. ويژگي اصلي شعر اين دوره، دور شدن از رئاليسم اجتماعي و گرايش به عرفان و در عين حال بحران ايمان و معنويت است. از جمله مكاتب فكري ادبي عصر نقره‌اي عبارت‌اند از: سمبليسم؛ آكمئيسم؛ ايماژيسم؛ و فوتوريسم. كتاب حاضر پس از ذكر كلياتي درباره‌ي شعر روسيه به معرفي اجمالي شاعران روس و درج نمونه‌اي از آثار اختصاص يافته است. از جمله‌ي اين سروده‌ها عبارت‌اند از: شعر شاعران عصر طلايي؛ شعر سمبوليست‌ها؛ شعر آكمئيست‌ها؛ شعر نوتوريست‌ها؛ شعر شاعراني كه به هيچ جريان ادبي وابسته نبودند؛ اشعار طنزآميز؛ شعر نوين روستايي؛ شعر شاعران سال‌هاي 1920-1950؛ و شعر شاعران سال‌هاي 1960-1980.