اشكانيان يا پارت‌ها از سلسله‌هاي حكومتگر ايراني در عصر باستان بودند كه عليه‌ حكومت سلوكيان (جانشينان اسكندر) شوريدند و قدرت را از اقوامي بيگانه ستاندند. كتاب حاضر به بررسي تاريخ سياسي اين سلسله‌ي ديرپاي اختصاص دارد كه حدود 470 سال بر ايران حكومت كردند. در خصوص خاستگاه و مباحث نژادي پارت‌ها، نويسنده معتقد است كه آن‌ها از اقوام بيابانگرد "سيت" [از سكاها] بودند كه از نژاد هند اروپايي محسوب مي‌شوند. نويسنده از منابع يوناني و رومي بسيار بهره برده است و گاه روايات متفاوت آن‌ها را درباره‌ي يك موضوع در كنار هم مي‌آورد. چينش مطالب كتاب به گونه‌اي است كه از موسس سلسله‌ي پارتي، يعني ارشك يا ارشاك، آغاز و سپس رخدادهاي عصر پادشاهان بعدي به ترتيب ذكر مي‌شود. نويسنده در كتاب تنها به تاريخ سياسي پرداخته اما در كنار آن به مسائلي چون باورهاي مذهبي نيز توجه دارد. مساله‌ي ارمنستان يكي از مهم‌ترين مسائل بحران‌آفرين ميان پارتيان و امپراتوري روم در مرزهاي غربي است كه فصلي از كتاب به آن اختصاص يافته است. از ميان حوادث سياسي اين عصر مي‌توان به پيروزي پارت‌ها در نخستين رويارويي ميان آن‌ها و روميان (نبرد حرآن) و كشته شدن كراسوس و هم‌چنين تصرف تيسفون، پايتخت پارت‌ها، به وسيله‌ي امپراتور روم اشاره كرد. مطالب كتاب با خيزش اردشير در پارس، كه بعدها حكومت ساسانيان را به وجود آورد، به پايان مي‌رسد.