شهاب الدين يحيي سهروردي، عارف، حكيم و متفكر بزرگ اسلامي قرن ششم هجري است. او در خانواده‌اي روستايي متولد شد و در همان جا رشد يافت. در دانش‌هاي كلامي، فقهي و حكمي زمان خويش تبحر و تسلط يافت و به تدريج به چهره‌اي بي‌نظير در تفكر اسلامي تبديل شد. سهروردي براي تكميل دانش و افزودن اطلاعاتش، ترك ديار كرد و به مراغه سفر كرده و در 16 سالگي فنون ادبيات صرف و نحو زبان عربي، معاني و بيان و علوم بلاغي، كلام، تصوف، تفسير، تاريخ، منطق، فلسفه، اصول فقه، عرفان، رياضيات و... را آموخت. وي سرانجام در سال 585 هجري قمري به دليل هراس حكومت از طرز تفكر او و حسادت برخي از بزرگان با اين تهمت كه وي كافر شده است به شهادت رسيد. سهروردي داراي تاليفات بسياري است كه داستان‌هاي رمزي او از جمله "قصه الغربه الغربيه" به زبان عربي يكي از شاهكارهاي ادبيات ايران است. نگارنده در كتاب حاضر ضمن تبيين زندگي و تاليفات سهروردي، ديدگاه‌هاي او را در خصوص موضوعاتي هم‌چون هستي‌شناسي نور و ظلمت، مرگ، روح، عقول سماوي، تعدد عوالم و مسير بازگشت، و دلايل تجدد نفس بررسي مي‌كند.