حمام عمومي از بناهاي كهن و استوار در ايران است و برخي از آن‌ها از دوران صفويه و پيش از آن سالم و مقاوم برجاي مانده‌اند. حمام عمومي علاوه بر مكان شست‌وشوی شوي تن و پاكيزگي بدن، مکانی برای آشنایی‌ها، دید و بازدیدها، مرکزی برای پخش خبر درطایفه و محله، قهر و آشتي افراد با يك‌ديگر، خريد و فروش و تصميم‌گيري و رتق و فتق مسائل اجتماعي بوده است. در واقع تنها محلي در آبادي بوده كه نقش "پاتوق" را براي مردم داشته است. حمام‌هاي عمومي جايي بود كه همه‌ي افراد با جايگاه‌هاي اجتماعي و فرهنگي مختلف از توانگر و تهي‌دست، معلم و شاگرد، عالم و عامي و پير و جوان به آن‌جا مي‌رفتند. امروزه حمام‌هاي عمومي بر اثر نوآوري‌ها و بهره‌برداري از پيشرفت‌هاي تكنولوژي متروك شده‌اند و از كار بازمانده‌اند و به تعبيري جاي خود را به حمام‌هاي خصوصي داده‌اند. نگارنده‌ي كتاب حاضر نيز به دليل نقش‌هاي مختلفي كه حمام‌هاي عمومي در جامعه‌ي گذشته داشتند به بررسي اين نقش‌ها در جامعه و فرهنگ و ادب پرداخته و موضوعاتي چون گرمابه و آداب آن، آيين نظافت و حمام در اديان، جايگاه اجتماعي و فرهنگي حمام، تحول و تغيير در حمام‌هاي عمومي و بهره‌گيري از فضاي حمام‌هاي عمومي را بررسي كرده است.