fiogf49gjkf0d
قرآن حكيم، موصوف به صفاتي نظير حكمت و علم و خير و رحمت است و به صورت وحي نازل شده است. معارف قرآن كريم از جهت ظهور و خفاء در سه مرتبه است: اول رتبه‌ي بي‌نياز از تفسير و توضيح كه درك آن براي همه ميسر است. دوم رتبه‌ي فراتر از فهم عوامل كه نياز به تفسير و شرح و تبيين و نيز تدبر وقت در عبارات دارد. و سوم رتبه‌ي ويژه‌ي پيامبران الهي و راسخان در علم كه فهم آن براي همگان ميسر نبوده و نيازمند تاويل است. در طول قرون حكيمان مسلمان بر اساس توافق ميان شرع و عقل و با بكارگيري عقل و ادراك فلسفي، در تفسير و تاويل قرآن كريم به سنت تفسير فلسفي دست يافته‌اند، آن‌ها ماهيت نبوت و وحي را از جهت معرفت‌شناسي تحليل كرده‌اند. از جمله‌ي اين حكيمان، فارابي، ابن سينا و سهروردي ـ متوفي در 587 هـ . ق ـ مي‌باشند. سهروردي رويكردي عظيم نسبت به قرآن كريم و حديث دارد و اين دو از مهم‌ترين منابع انديشه‌ي او در سلوك فلسفي و عرفاني است. او بيش از هر فيلسوف مسلمان ديگر به قرآن و سنت توجه كرده است. سهروردي پس از طرح مسائل فلسفي مانند وجود، واجب الوجود، عقل و نفس و انسان، به قرآن كريم به عنوان مويد استناد كرده است. در نوع استناد و استفاده‌ي سهروردي از قرآن كريم به برخي نكات مي‌توان اشاره كرد: وي در بسياري موارد آيه‌اي را به استناد به آيات ديگر تفسير و تاويل مي‌كند؛ تاييد مسائل فلسفي با شواهد قرآني، ثمره‌ي استنادهاي سهروردي به قرآن است؛ او برخي از منازل و مقامات سلوك را با آيات الهي بيان مي‌كند؛ هم‌چنين وي گاه به احاديث نبوي و سخنان امام علي (ع) استناد كرده است و بسياري موارد ديگر. كتاب حاضر شامل انديشه‌هاي شيخ اشراق سهروردي در حوزه‌ي تفسير و تاويل قرآن كريم است، كه بر اساس سوره‌ها و آيات قرآن كريم تنظيم شده است.