"شطح" در اصطلاح صوفيه، كلام مجذوبانه‌اي است كه به سبب غلبه‌ي وجد و جذبه از زبان عارف بيرون مي‌آيد و ظاهر آن غالبا خلاف ادب يا خلاف شريعت به نظر مي‌آيد و از آن جمله است عباراتي مانند "سبحاني ما اعظم شاني" كه بايزيد بسطامي گفته است و يا قول "انا الحق" كه به "حلاج" منسوب است. صوفيه غالبا اين سخنان را محتاج تاويل دانسته‌اند. كتاب حاضر حاوي شطحياتي است از شماس ـ عارف پير گم‌شده‌اي كه در قرن هجدهم در كوهستان‌هاي شمال خراسان مي‌زيسته است.