"ابوجعفر محمد نصيرالدين طوسي" معروف به "خواجه‌نصيرالدين طوسي" (672-597 هـ . ق)، دانشمند و فيلسوف شيعه‌ي ايراني و از بزرگ‌ترين رياضي‌دانان و منجمان مسلمان است. وي به امر ناصرالدين عبدالرحمان، حكمران اسماعيلي قهستان، به الموت برده شد و از 654 هـ . ق كه الموت به دست مغول افتاد به خدمت هلاكو درآمد. در حمله‌ي هلاكو به بغداد (656 هـ . ق) و برچيدن خلافت عباسي همراه هلاكو بود و در خدمتش به وزارت رسيد و به امر وي رصدخانه‌ي مراغه را بنا نهاد. شهرت وي به علت تحقيقاتي است كه در مثلثات كرده و مدارج اين علم را نزد مسلمانان در كتاب "تشكل القطاع" به اوج رسانيده است. از جمله تاليفات ارزشمند او مي‌توان در درجه‌ي اول به تاليفات نجومي و رياضي و سپس در علم كلام (خاصه تجريد الكلام) و بالاخره شرح آثار فلسفي قدما (خاصه شرح اشارات ابن سينا) اشاره كرد. از ديگر آثار او عبارت‌اند از: تنقيح هندسه‌ي اقليدس معروف به تحرير اقليدس؛ تذكره‌ي نصريه در هيات؛ تحرير مجسطي؛ بيست باب در معرفت اسطرلاب؛ با سي فصل در تقويم؛ اساس الاقتباس (به فارسي در منطق)؛ معيار الاشعار؛ اخلاق ناصري و اوصاف الاشراف (در اخلاق)؛ رسائلي در مناظره و موسيقي و جواهرشناسي و غيره. نوشتار حاضر نگاهي است به زندگي خواجه نصيرالدين طوسي كه طي اين عناوين به نگارش درآمده است: دلايل يك قاتل، فروپاشي الموت، قتل‌عام بغداد و ستارگان مراغه.