زن و شوهري، مانند هر شب، زندگي آرامي مي‌گذرانند تا اين كه در همسايگي‌شان اتفاقات عجيبي رخ مي‌دهد كه آن‌ها را وامي‌دارد درباره‌ي خود و زندگي‌شان از نو بينديشند. "لويي كالافرت"، نويسنده‌ي نمايش‌نامه‌ي حاضر، با زباني ساده از زنداني كه انسان‌ها براي خود ساخته‌اند و از آرزوهاي بربادرفته‌شان سخن مي‌گويد. بي‌تفاوتي انسان‌ها نسبت به آن‌چه در خارج از زندگي و عادات روزمره‌شان رخ مي‌دهد خواننده را به خود مي‌آورد و منقلب مي‌كند. اين نمايش‌نامه برنده‌ي جايزه‌ي ايبسن در سال 1978 شد و نويسنده‌اش لويي كالافرت (1994-1928) در سال 1984 به خاطر مجموعه آثارش جايزه‌ي بزرگ شهر پاريس و در سال 1992 جايزه‌ي بزرگ ملي ادبيات فرانسه را از آن خود كرد.