سكته مغزي در نتيجه‌ي قطع خون‌رساني به منطقه‌ي خاصي از مغز ايجاد مي‌شود. مغز انسان مركز كل سيستم عصبي بدن است و كنترل تمام اعمال، افكار و فعاليت‌هاي خود به خود بدن انسان (مثل تنفس) را به عهده دارد. مغز انسان براي انجام هرچه بهتر اعمال مذكور نيازمند دريافت مداوم اكسيژن و مواد غذايي است. در صورتي كه بخشي از نسج مغز از خون‌رساني كافي محروم شود سلو‌هاي مغزي دچار آسيب مي‌شوند و يا مي‌ميرند. بر اين اساس برخي از مباحث كتاب عبارت‌اند از: حملات كاهش خون‌رساني مغزي به صورت گذرا (TIA)، فشار خون بالا و سكته‌ي مغزي، راهنماي بازتواني به دنبال سكته‌ي مغزي، و دردهاي مركزي بعد از سكته‌ي مغزي.