فرايندهاي سياستگذاري صنعتي، بخش مهمي از متدولوژي ملي سياستگذاري صنعتي‌اند و مشخص مي‌كنند كه سياستگذاري صنعتي چگونه انجام مي‌شود و در اين راستا چه كارهايي بايد انجام گيرد. بر اساس تعريف سياستگذاري صنعتي و بنابر مقتضيات نظام تصميم‌گيري صنعتي كشور، فرآيندهاي سياستگذاري صنعتي در چهار كلان فرآيند دسته‌بندي مي‌شود كه عبارت‌اند از: سياست‌سازي؛ تصويب سياست‌ها؛ كنترل و بازخورد نتايج اجرا؛ و پيگيري، هماهنگي و پشتيباني. اين نوشتار در شش فصل، الزامات و كاركردهاي نظام سياستگذاري صنعتي و چارچوب فرآيندها و سازوكارهاي اين نظام را دربرمي‌گيرد. در فصل اول، تصويري از وضع موجود نظام مديريت و برنامه‌ريزي كشور با تمركز بر بخش صنعت عرضه مي‌گردد. پراكندگي مراكز تصميم‌گيري، مشاركت نكردن فعال بخش‌ها و گروه‌هايي كه مي‌بايد در فرايند سياستگذاري، نقش فعالي را ايفا نمايند و عدم پشتيباني پژوهش و تحقيقاتي فرآيند سياستگذاري صنعتي از جمله نكات شاخص درتحليل نظام موجود است. در فصل دوم، نظام برنامه‌ريزي چند كشور منتخب در زمينه‌ي سياستگذاري صنعتي، تحليل مي‌شود. در فصل سوم به فرآيند توسعه‌ي صنعتي يعني آن‌چه كه سياست‌هاي صنعتي الزاما براي ايجاد، استقرار و استمرار آن طرح مي‌شوند، اشاره مي‌گردد. در اين فصل بر محوريت بخش خصوصي در فرآيند توسعه‌ي صنعتي تاكيد شده است. تشريح اجزاي سياست صنعتي، موضوع فصل چهارم كتاب را تشكيل مي‌دهد. "فرآيندهاي طراحي شده براي تدوين سياست‌هاي صنعتي" و "تشريح نظام سياستگذاري صنعتي" از ديگر بخش‌هاي كتاب به شمار مي‌رود.