ياددهي و يادگيري زبان‌هاي خارجي هم چون كل نظام آموزش و پرورش كنشي چندجانبه است و برخي پيچيدگي‌ها، قوانين و هنجارهاي خاص خود را دارد. براي حل اين مسائل و پيچيدگي‌ها راه‌كارهايي عرضه شده‌اند كه برخي كارآمد بوده و برخي نبوده‌اند. نگارنده در كتاب حاضر مي‌كوشد آن‌دسته يافته‌هاي روانشناسي و جامعه‌شناسي را كه با ياددهي و يادگيري زبان مرتبط هستند معرفي نمايد و هم ارتباط آن اصول با انواع مهارت‌هاي زبان‌آموزي و ارتقاي بازده آموزش زبان را شرح دهد. هم‌چنين سعي نگارنده آن است تا نشان دهد كه نحوه‌ي نگاه ياددهنده و يادگيرنده به فرآيند يادگيري، تاثيري عميق بر بازده فعاليت يا فعاليت‌هاي زبان‌آموزي دارد. هدف كتاب آن است كه براي مدرسان زبان اطلاعاتي در باب مسائل كليدي و پيشرفت‌هاي اخير روانشناسي فراهم آورد، به نحوي كه بتوانند روش‌هاي يادگيري يادگيرندگان را بهتر بشناسد و نيز اطلاعاتي به دست دهد كه بتوان از آن‌ها براي فعاليت‌هاي كلاس درس بهره‌برداري نمود. بر اين اساس كتاب در نه فصل بدين‌شرح تدوين شده است. درآمدي بر روانشناسي پرورشي، ديگر مكاتب فكري در روانشناسي، مدرسان به فرآيند ياددهي ـ يادگيري چه مي‌افزايند؟، مدرسان براي ارتقاي يادگيري چه كارهايي مي‌توانند صورت دهند؟، سهم هر دانشجو در فرآيند يادگيري، چه‌چيز ميل يادگيري ايجاد مي‌كند؟، يادگيرنده با فرايند يادگيري چه مي‌كند؟، جاي تكاليف در كلاس درس زبان، و بافت يادگيري.