اين مجموعه گزيده‌اي است از شعرهاي شاعر كه دفترهاي متعددي چون"هم‌چنان تا نمي‌دانم چه وقت"، "من سپر تمام مادران زمينم"، "همسايه! چيزهايي امشب به يادم مي‌آيد"، "شباني كه دست‌هاي خدا را مي‌شست"، "كتاب آب" و "كتاب هيچ" را شامل مي‌شود. هر دفتر خود چندين شعر را دربرمي‌گيرد كه بيش‌تر در قالب شعر سپيد سروده شده‌اند. دو دفتر ديگر، يكي با نام "سطح نو"، سخنان شماس خراساني، عارف قرن هيجدهم و ديگري "نازك‌پري"، كه ترانه‌ي بلندي به زبان عاميانه است، نيز ضميمه‌ي كتاب است. اشعار كتاب در فاصله‌ي سال‌هاي 1367 تا 1385 سروده شده‌اند. از جمله اين اشعار مي‌توان به "بيا آواز بخوانيم"، "شاعر و مهتابي"، "شبانه كه مي‌آيد"، "بي‌صورت"، "جاده مرا دور مي‌كند"، "من پر از حرف‌هاي مردمان از ياد رفته‌ام"، "من توام"، "شرمساري بزرگ"، "نوميدي هم زمزمه‌اي است" و... اشاره كرد.