كوروش بزرگ هخامنشي حدود 2500 سال پيش با اقتدار و مردانگي و دليري بر ايران حكومت مي‌كرده است. كورش بزرگ در دوران حكومت خود قوانين انسان‌دوستانه را پايه‌گذاري و تكميل كرد وبه كشورگشايي نيز پرداخت. "كوروش" آن‌چنان كه از كتيبه‌هاي بجاي مانده مي‌توان شناخت، شاه بزرگ شاه نيرومند، شاه بابل، شاه سرزمين سومر و "اكد" شاه "چهار گوشه" (جهان)، پسر كمبوجيه شاه بزرگ، نواده‌ي كوروش شاه بزرگ، از دودمان سلطنتي جاويدان كه "بعل ونبو" فرمانروايي آنان را گرامي مي‌دارند، بايد ناميد. فرمان كوروش بزرگ روي استوانه‌اي گلي به دو زبان بابلي، كهن‌ترين سند كتبي دادگستري و مراعات حقوق بشر در تاريخ ايران است. و در اين سند نويد و تضمين آزادي انسان‌ها و حقوق بشر اعلام گرديده است. بسياري از مورخين مذهب كوروش را تابع عقايد زرتشت خوانده‌اند، و بسياري ديگر نيز مذهب و دين كوروش را همان دين آريايي‌هاي نخستين مي‌دانند، ولي كوروش در بسياري از اعلاميه‌هاي خود اظهار داشته كه من به امر خداي بزرگ چنين كردم ـ يا خداي بزرگ به من چنين فرمود ـ يا خداي آسمان‌ها جميع ممالك را به من داده و امر فرموده است كه...". كتاب حاضر در بيست و هفت فصل به معرفي كوروش بزرگ هخامنشي اختصاص دارد كه با تصاويري از آثار باستاني تخت جمشيد همراه است.