نويسنده در كتاب حاضر، كوشيده است ضمن ذكر اصول كلي "خودكاوي"، انسان‌ها را به تلاش در راستاي خودكاوي تشويق كند. به عقيده‌ي نويسنده، خودكاوي، به شناخت كلي ساختار شخصيت كمك مي‌كند و اين شناخت نه تنها به كشف و رشد استعدادهاي دروني‌اي كه تا كنون از تجلي بازمانده و به حالتي نيمه مرده درآمده‌اند ياري مي‌دهد بلكه به رشد و تكامل استعدادها و امكاناتي كمك مي‌كند كه مي‌توانند يك شخصيت نيرومند و هماهنگ بسازند. كتاب به يازده فصل تقسيم شده است كه مباحثي چون امكان و فايده‌ي خودكاوي، سهم بيمار در جريان روانكاوي، خودكاوي گهگاهي و... را شامل مي‌شود. نويسنده در باب امكان و فايده‌ي خودكاوي تصريح مي‌كند كه هر روانكاو بر اين واقعيت آگاه است ك هرقدر بيمار در جريان روانكاوي و تجزيه و تحليل با روانكاو همكاري بيش‌تري داشته باشد، روانكاوي سريع‌تر، موثرتر و مفيدتر جريان خواهد يافت.