نگارنده در اين كتاب با اشاره به مشكل كودكان درخودمانده (اوتيسم)در ايجاد مهارت‌هاي ارتباطي و اجتماعي، به توضيح نحوه‌ي استفاده از راهكارهاي ديداري در خصوص بهبود اين كودكان ـ كه آسيب‌هاي ارتباطي متوسط تا شديد را تجربه مي‌كنند ـ مي‌پردازد. برخي از مشكلات كودك اوتيسمي عبارت است از: مشكلات شنيداري يا ديداري، اختلال در درك و تفسير عقايد و مفاهيم ارتباطي، ارتباط غير كلامي ناكارآمد، عدم توانايي در ساخت كلمات يا كاربرد موثر اصوات و تاخير زباني (نداشتن كلمات كافي براي بيان نياز خود). راه‌كارهايي كه براي ارتقاي مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموز درخودمانده از آن‌ها ياد شده عبارت است از: خود را هم‌سطح دانش‌آموز درخود مانده قرار دادن (اگر دانش‌آموز ايستاده و براي صحبت كردن با شما مجبور به بالا نگريستن است، بنشينيد، خم شويد، زانو بزنيد و يا هركاري را كه براي هم‌سطح شدن صورت شما با سطح چشمي كودك نياز است، انجام دهيد) ابراز توجه؛ آماده ساختن دانش‌آموز براي انجام كاري كه از او مي‌خواهيد؛ استفاده از اشاره و حركات؛ بهره‌گیري از حمايت‌هاي ديداري حين ارتباط؛ صحبت كردن با دانش‌آموز به آرامي و شفاف؛ مشتاقانه در انتظار پاسخ دادن دانش‌آموز به سر بردن، راهنمايي كردن دانش‌آموز در عرضه‌ي پاسخ در صورت لزوم، و ادامه دادن به تعامل خود با كودك تا زمان دست‌يابي او به پاسخ مطلوب. برخي از مطالب كتاب عبارت است از: تعريف مشكل رفتاري و دليل بروز آن، چگونگي رشد مهارت‌هاي ارتباطي، چگونگي تاثيرگذاري مشكلات ارتباطي بر رفتار، ارزيابي موقعيت‌هاي رفتاري، آموزش هفت مهارت ارتباطي مهم، ابزار ديداري مورد استفاده به منظور بهبود درك دانش‌آموز، راهكارهاي كمك به دانش‌آموزان به منظور كنترل محيط خود، استفاده از ابزار ديداري به منظور تنظيم رفتار، و بهبود مهارت‌هاي زباني به كمك ابزار ديداري.