كتاب حاضر پژوهشي است درباره‌ي چشم زخم و بررسي ميزان كاربرد اين باور نزد شاعران ايراني. نويسنده پس از بررسي باور چشم زخم در فرهنگ‌ها و سرزمين‌هاي مختلف، به نظر اسلام در اين‌باره مي‌پردازد و راه‌هاي مقابله با چشم زخم را بيان مي‌كند. وي مي‌كوشد تا نمونه‌هايي از اشعار فارسي را فراهم آورد كه در آن‌ها به پديده‌ي چشم زخم اشاره شده است. در ادامه مثال‌هايي از شعر شاعران ايراني، چون انوري، سنايي، سعدي، وحشي بافقي، نظامي، عطار، خاقاني، حافظ، جامي، مولوي، صائب تبريزي، فردوسي و... آورده شده است.