اين مجموعه مشتمل بر اشعاري از برخي شعراي برجسته‌ي آلماني زبان از ادوار گذشته تا دوران معاصر كه به همراه ترجمه‌ي فارسي آن‌ها نيز معرفي مختصر هر شاعر فراهم آمده است. گفتني است، شعر آلماني بر خلاف شعر فارسي پيشينه‌اي كهن ندارد و شايد از ميانه‌ي قرون وسطي است كه نخستين گام‌هاي مستقل خويش را برداشته است، با اين حال از عمق انديشه و گوناگوني مكتب‌ها برخوردار بوده است. از شاعر صوفي مسلك آلماني، "بروكس"، كه زبان و انديشه‌ي عارفانه‌ي و خداجويانه‌ي ويژه‌ي قرن هفدهم را منعكس مي‌سازد و نيز از دوران روشنگري و كلاسيك با محوريت "گوته" نمونه‌هايي در كتاب آورده شده كه به پيروي از آرمان‌هاي فلسفي دوران خويش لحن و مضموني آموزشي دارند. آخرين طنين‌هاي شعر كلاسيك آلماني در قطعات شاعر ملي مردم سوييس يعني "گت فريد كلر" منعكس شده است. پس از آن، عصر صنعت و مدرنيته است، عصري كه شعر رفته‌رفته از ناسازگاري‌هاي اجتماعي و نارسايي‌هاي مدني، مانند فقر توده‌ها و جنگ و ستيزهاي سياسي و اجتماعي رنگ و مايه مي‌گيرد و به زبان رايج روز نزديك‌تر مي‌شود. به تعبيري، راه تعهد اجتماعي را در پيش مي‌گيرد كه نمونه‌ي آن در اشعار "برتولد برشت" و "كورت مارتي" و يا "اريش فريد" يافت مي‌شود.در بسياري از اشعار اين مجموعه به مسائلي هم‌چون جواني و پيري، مستي و هوشياري، و مرگ و زندگي پرداخته شده است كه بيش از همه در شعر شاعران دوران رمانتيك، هم‌چون "لودويك اولند" و "هوگو فون هوفمنس تال" تجلي مي‌يابند. برخي از شعراي معرفي شده در كتاب عبارت‌اند از: "برتولد برشت"، "اريش فريد"، "گئورگ هروگ"، "هرمان هسه"، "يوهانس كوهن"، "كورت مارتي" و "آلفرد ولفنشتاين". براي نمونه در قطعه‌ي "بشنو! اسراييل" سروده‌ي "اريش فريد" مي‌خوانيم: آن هنگام كه بر ما ستم مي‌شد،/ من از شما بودم./ اينك چگونه مي‌توانم با شما بمانم،/ هنگامي خود ستمگر شده‌ايد؟/ آرزوتان اين بود:/ مانند ديگر قوم‌ها شويد،/ كه شما را مي‌كشتند./ حال خود از آنان شده‌ايد/....