اين كتاب راهنما، كارنمايي است از تعدادي از نگاره‌هاي ايراني موجود در موزه‌ي "فاگ" دانشگاه هاروارد در كمبريج ماساچوست و چند موزه‌ي ديگر كه به شكوفايي هنري در عصر شاه‌عباس صفوي اختصاص يافته است و طي آن از معماري اصفهان و كم و كيف اين شهر در سده‌ي يازدهم هجري (هفدهم ميلادي) و هنرهاي ديگر سخن رفته است. به تصريح كتاب، "هنر اصفهان در وهله‌ي نخست هنري است استوار بر ظاهر درخشان؛ خواه در معماري، نقاشي، بافندگي، سفالگري و فلزكاري؛ هنري كه به طور عمده براثرگذاري سريع از راه ايجاد بهت وحيرت در ناظران متكي است. سبك آن عموما بازنمود بازي نور و توجه به ارزش‌هاي سطحي و ظاهري فرم است. اين هنر هم‌چنين هنري است در گذار كه سنن كهنه را به شيوه‌هاي نو به كار مي‌گيرد و جوياي نقش مايه‌هاي تازه از منابع ديگر به طور عمده اروپايي است. البته در اواخر سده‌ي دهم هجري (شانزدهم ميلادي) و اوايل سده‌ي يازدهم هجري (هفدهم ميلادي) گاه به اشياء و ابنيه‌اي بسيار ژرف و عميق برمي‌خوريم، ليكن در ادامه‌ي سده‌ي يازدهم هجري (هفدهم ميلادي) هنر غالبا با كندوكاو در خط، نور و رنگ سروكار دارد تا محتواي ارزنده. به طور عمده اين هنر، هنري نيست كه در پي فرم‌هاي اصيل باشد و از اين حيث، شباهت خيره‌كننده‌اي با شعر اصفهان دارد كه زيبايي‌اش نه در اصالت انديشه يا بيان ژرف كه در زبان‌آوري و بداعت در ابزار احساسات سنتي ريشه دارد. اين هنر هم‌چنين هنري است در سه سطح: قيمتي، يادماني، و كاربردي".