كتاب، چاپ ديگري است از "سر و ته يك كرباس "كه نويسنده خود اذعان مي‌دارد: ..."داستان و سرنوشت كودكي نويسنده است و از آن جايي كه ميدان آن حوادث و وقايع اصفهان است آن را مي‌توان "اصفهان نامه "نيز خواند ."راوي پس از 35سال به اصفهان بازگشته، در حالي كه پرسه زدن در اطراف دنيا، جز آلودگي و پريشاني و تلخكامي حاصلي براي او نداشته است، او اينك كنار زاينده رود نشسته و گذر شتابناك عمر را مرور مي‌كند .نويسنده هنگام توصيف زندگي پدر خود، روحاني مشروطه خواهي كه عمرش به درگيري متعصبان و حكام گذشت، وضع سياسي ـ اجتماعي ايران در دوره مشروطه را شرح مي‌دهد و زمينه‌هاي شكل‌گيري روحيه دموكرات و تعصب گريز خود را مي‌نماياند .