اين كتاب به بررسي انديشه‌هاي "ژوليا كريستوا" ـ از فيلسوفان قرن بيستم بلغار ـ اختصاص يافته است. بر اين اساس، در فصل نخست كتاب نكات كليدي متن بنيان‌شكن او يعني "انقلاب در زبان شاعرانه"، بررسي گرديده است. اين نظريه دربردارنده‌ي نظريه‌ي زبان، امر نشانه‌اي و امر نمادين است. فصل دوم، زيربناي نظريه‌ي كريستوا را درباره‌ي زبان و نحوه‌ي در فرآيند بودن سوبژكتيويته شامل مي‌شود. در ادامه شيوه‌ي پي‌ريزي اين سوبژكتيويته بازگو مي‌شود. و اين كه چگونه مرزهاي سوبزكتيويته ثابت نمي‌‌مانند و چگونه كريستوا يك فضاي رواني جديد را مطرح مي‌كند. فصل چهارم به منزله‌ي مروري است كلي بر آثار كريستوا درباره‌ي افسردگي و ماليخوليا ـ در فصول ديگر كتاب، ديدگاه‌هاي اين فيلسوف درباره‌ي ميل جنسي زنانه و فمنيسم، هم‌چنين بحث‌هايي از انتقادات ساير فمينيست‌ها از آثار وي و برداشت كريستوا از اهميت انقلاب در زبان، سياست و سوبژكتيويته، مطرح مي‌گردد و سرانجام بخش "بعد از كريستوار" فشرده‌اي از تاثير آراي كريستوا را در مطالعات ادبي، فلسفه‌ي اروپاي قاره‌اي، نظريه‌ي فمنيستي و نظريه‌ي سياسي شامل مي‌شود. به تصريح نگارنده: "ژوليا كريستوا يكي از خلاق‌ترين متفكران عصر ما است. او يكي از معدود فلاسفه‌اي است كه براي آن‌ها موجود سخن‌گو به منظومه‌ي محوري براي فهم ادبيات گفتاري و نوشتاري، سياست و هويت ملي، جنسيت و ميل جنسي، فرهنگ و طبيعت، بدل مي‌شود. در حالي كه برخي متفكران ممكن است اين زمينه‌ها را حوزه‌هايي جدا از هم بدانند، كريستوا نشان مي‌دهد كه موجود سخن‌گو، ملتقاي غريبي ميان همه‌ي آن‌ها است؛ مكاني كه رانه‌هاي دروني در زبان تخليه مي‌شوند، جايي كه ميل جنسي با انديشه‌ي تعامل پيدا مي‌كند و جايي كه تن و فرهنگ به هم مي‌رسند".