كتاب حاضر به بررسي آيين كفن و دفن در ايران باستان اختصاص يافته است. به تصريح نگارنده: "در عقايد باستاني ايران، عناصر اربعه يعني خاك و آتش و باد و آب مقدس هستند. بنابراين نبايد آنان را با پليدي‌هايي مانند جسد انسان آلوده گردانيد. برخي از پژوهشگران معتقدند رفتار با جسد درگذشتگان در آيين كهن ايراني و زرتشتي قديم را نمي‌توان تدفين خواند و با توجه به تعاليم زرتشت، دفن كردن آنان، گناه بزرگ است. آلايش جسد را نور خورشيد از ميان مي‌برد بنابراين بايد آن را در جايي نهاد كه در معرض نور آفتاب باشد. محل نهادن جسد مردگان را دخمه يا دادگاه مي‌نامند و به زبان‌هاي اروپايي، برج خاموشان (Tower of silenc)". مباحث كتاب بدين‌قرار است: اديان در ايران باستان، مختصري از تاريخ زرتشتيان از فروپاشي امپراتوري ساساني تا عصر حاضر. نگاهي گذرا به جغرافياي يزد و آثار معماري ايران، معماري آرامگاهي، و نكاتي در حفاظت و مرمت مجوعه‌ي نياهاي چم.