سومين شمارگان از اين مجموعه، دربرگيرنده‌ي اين مباحث است: نظريه‌هاي معاصر درباره‌ي تفسير فيلم ديني، رابطه‌ي متقابل دين و فيلم، پنج رويكرد نظري، تشخيص ديني (دگرمختاري)، پديداري ديني، گفت‌وگوي ديني، انسان‌مداري ديني (خدامختاري)، نظريه‌هاي عمومي، و رويكردهاي ويژه. رويكردهاي كلي درباره‌ي تشخيص فيلم ديني در كتاب عبارت‌اند از: ظهور، تبعيض ديني، پديداري، گفت‌وگو، و انسان‌مداري و زيبايي‌شناسي و از ميان، چالش‌انگيزترين حوزه‌ي پژوهشي زيبايي‌شناسي ديني معرفي گرديده است. نگارنده در پايان خاطرنشان مي‌سازد: "زمينه‌هاي محكم و مستدلي براي بيان اين مسأله وجود دارد كه همه‌ي فيلم‌ها حتي فيلمهاي عاري از عناصر ديني آشكارا اگر نتوان آن‌ها را يهودي يا مسيحي يا كاتوليك دانست مي‌توان بالقوه ديني دانست. چنان چه از اين مسأله با دليل دفاع شود، مبناي تفسير ديني براساس متناظرهايي سينمايي براي بينش‌هاي ديني جست‌وجو مي‌شود. درست همان طور كه طرفداران اخلاق، به عنوان هنجاري براي ارزيابي فيلم از ديدگاه‌هاي ديني، كار خود را با اين فرض، آغاز مي‌كنند كه سينما يك صورت هنري است و اخلاق به زيبايي‌ها پيوند خورده است، حاميان زيبايي‌شناسي ديني نيز ضرورتا ريشه‌ي بحث خود را درباره‌ي برداشت‌هاي ديني از فيلم در عناصر صوري خود سينما مي‌بينند".