پژوهش حاضر به شناسايي فردوسي و نقد و بررسي شاهنامه، نيز تاثيرپذيري فردوسي از آثار پيش از خود و اشعاري كه در منسوب بودن آن‌ها به فردوسي محل ترديد است، اختصاص يافته است. بر اين اساس، نويسنده ابتدا خلاصه‌اي از داستان‌هاي شاهنامه را بازگو كرده، سپس مي‌گويد: "شاهنامه‌ي فردوسي براي مردم ايران از سه لحاظ مهم است: اول اين كه يكي از آثار هنري ـ ادبي بسيار بزرگ است و از طبع و قريحه‌ي يكي از شعراي بزرگ قوم ايراني زاده است و بر اثر همت و پشتكار و فداكاري او و بيست‌سال خون جگر خوردن او به وجود آمده است. دوم اين كه تاريخ داستاني و حكايات نياكان ملت ايران را شامل است و درحكم نسب‌نامه‌ي اين قوم است. سوم اين كه زبان آن فارسي است و فارسي، محكم‌ترين زنجير علقه و ارتباط طوايفي است كه در خاك ايران ساكنند". وي سپس، سهم فردوسي را در استوار ساختن اساس زبان فارسي و حفظ قصه‌هاي قديم ايران و ادبيات باستاني، بازگو مي‌كند و با اشاره به تاثيرپذيري او از اشعار دقيقي، نيز شاهنامه‌ي منثور ابومنصوري، هنر فردوسي را در منظوم ساختن عبارات منثور شاهنامه‌ي منصوري و توصيفات و خيالات شاعرانه‌ي او مي‌داند. "اشعار مورد شك"، "داستان‌هاي ايران قبل و بعد از شاهنامه" و درج ابياتي از شاهنامه، از بخش‌هاي ديگر اين پژوهش است.