در آغاز، تاريخچه‌اي از تحول تقويم در ايران بازگو شده است كه از جمله‌ي آن‌هاست: تقويم فرس قديم، تقويم پارسي باستان، تقويم اوستايي، تقويم فرسي، تقويم هجري قمري، تقويم خراجي، جلالي، تركي ـ مغولي، غازاني، هجري شمسي برجي، هجري شمسي و شاهنشاهي. در بخش دوم كتاب نيز، مشخصه‌هاي تقويم هجري شمسي نظير سابقه‌ي رسمي شدن، واحد زمان، ماه‌هاي اين تقويم، مبدا تاريخ‌گذاري، كبيسه و هفته در تقويم هجري شمسي برشمارده شده است. گفتني است در اين تقويم، واحد زمان، مدت حركت ظاهري‌مداري خورشيد است كه تعداد ماه‌هاي آن دوازده ماه بوده و بر اساس هجرت تاريخي رسول اكرم (ص) از مكه به مدينه نام‌گذاري شده است.