حيات انساني دو لحظه دارد، «لحظه رنج» و «لحظه گشودگي». تنها پادتن تنهايي در آغوش گرفتن تنهايي است، تنها پادتن ترس در آغوش گرفتن ترس است و تنها راز رهايي از رنج، روبه‌رو شدن با آن و پذيرفتن آن است. تا زماني كه از عميق‌ترين دردهاي‌تان فرار كنيد، التيام نخواهيد يافت. نويسنده در اين كتاب تلاش دارد تا بيان انديشه‌هاي خود درباره رنج، التيام، ما، ديگران، زندگي آينده، اخلاق و تقصير، بودن انسان را در دنيا و چگونگي زندگي كردن در آن را شرح دهد و چگونه زيستن را براي رسيدن به كمال مشخص كند.