با گسترش فزاينده تخريب طبيعت در دهه شصت و هفتاد ميلادي، بشر به فكر افتاد به دنبال راهكاري براي محافظت از طبيعت و حيات وحش در دنيا باشد. در نتيجه بحث اكوتوريسم يا بومگردي به عنوان مؤلفهاي كه ميتوانست بيشترين آثار مثبت را براي رشد كيفيت شاخصهاي طبيعت به همراه داشته باشد، مطرح شد. پرنده نگري يكي از شاخههاي اكوتوريسم است كه در دو دهه اخير جايگاه ويژهاي در دنيا پيدا كرده و هم اكنون جزو تفريحات بسيار شايع دهها ميليون از مردم دنيا شده است. كتاب حاضر به بررسي اين شاخه از اكوتوريسم ميپردازد.