در برنامه‌ريزي آمايش سرزمين بر اساس توانمندي‌ها، قابليت‌ها و استعدادهاي هر منطقه و آثار و نتايج عملكردهاي فضايي- مكاني مترتب بر سرزمين در سطح ملي، به مناطق مختلف كشور نقش و مسئوليتي خاص محول مي‌كنند. در كتاب حاضر روندها و فرايندهاي اين مهم مورد كندوكاو قرار گرفته و فضا و قانونمندي‌هاي حاكم بر شكل‌گيري آن تحليل شده است. اين كتاب به طور خاص به تحليل تشابهات و تفاوت‌هاي آمايش سرزمين با برنامه‌ريزي منطقه‌اي و كاربري اراضي، روندها و چالش‌ها، ارزش‌ها و پايداري توسعه، انديشه‌هاي برنامه‌ريزي و تحولات آمايش سرزمين در ايران پرداخته است.
كتاب حاضر براي دانشجويان رشته جغرافيا (همه گرايش‌ها) در مقطع كارشناسي به عنوان منبع اصلي درس «اصول و روش‌هاي آمايش سرزمين» به ارزش 2 واحد تدوين شده است. اميد است علاوه بر جامعه دانشگاهي ساير علاقه‌مندان نيز از آن بهره‌مند شوند.