بيش از هزار و پنجاه سال از عمر اين كتاب مي‏گذرد. سالِ تأليف آن سيصد و پنجاه و پنج هجري است، يادگاري از درخشان‏ترين ادوارِ تاريخ تمدّنِ ايران عصرِ اسلامي؛ دوره‏ي خردگرايي و اومانيسم، عصر فارابي و رازي و اخوان‏الصفا. در ميان آثار بازمانده از اين روزگار، كتاب آفرينش و تاريخ، تقريبا حالتي منحصر به فرد دارد؛ دايره‏المعارفي است از فلسفه، اسطوره‏شناسي تطبيقي، تاريخ، جغرافيا، دين‏شناسي، جهان‏شناسي، و رستاخيزشناسي؛ و در تمام اين زمينه‏ها، گاه، اطلاعاتي عرضه مي‏دارد كه در هيچ كتاب ديگري نمي‏توان يافت. در حقيقت تصويري است جامع از تلقّي مردمان باستان و سه قرن اولِ عصرِ اسلامي نسبت به جهان، از آغاز آفرينش تا پايان آن. و از اين چشم‏انداز بخش‌هايي از اين كتاب، براي ما، همان ارزشي را دارد كه مسخ كاينات، اثر اُويد، براي جهان غرب و يونان باستان داشت.