كتاب حاضر، ترجمه‌اي از كتاب معروف «ارسطو» (384ـ321ق.م) با نام «اخلاق» است. «كتاب «اخلاق»: معروف به «اخلاق نيكوماكوس» است و گفته مي‌شود كه ارسطو آن را به نام پسر خود «نيكوماكوس» ناميده است. اين كتاب در ده بخش تدوين يافته و با نظرية «سعادت» به اتمام مي‌رسد كه مي‌توان آن را فشردة كتاب و كليد آن دانست. «ارسطو» پس از نفي لذّت، ثابت مي‌كند كه سعادت حقيقي انسان در اين است كه در مشاغل عقلي و مشهودات هوشي صرف شود و اسم آن را حيات تأمّلي مي‌نهد. در نهايت «ارسطو» نتيجه مي‌گيرد كه سعادت عبارت از عمل تأمّل است و اينكه مرد دانشمند، تنها فردي است كه مي‌داند خوشبخت‌ترين فرد روي زمين است.