نسطوريان عنواني است كه پس از مناقشه نطوريوس، اسقف قسطنطنيه (428-431 م) بر مسيحيان سوري شرقي اطلاق شد. پيشينة اين جماعت مسيحي به همان سده‌هاي نخستين ميلادي بازمي‌گردد. در واقع، بزرگان مكتب الهياتي انطاكيه در دورة پيش از نطوريوس، به نحوي اصول اعتقادي اين مكتب را نظام‌مند كرده بودند، اما نطوريوس با طرح اين اعتقادات ـ كه به طور عمده ناظر به مباحث مسيح‌شناسي بود ـ در سطح عمومي سبب درگرفتن مناقشه‌اي شد كه با دخالت كليساي اسكندريه و روم دامنة آن وسيع شد. نطوريوس در شوراي عمومي انسوس محكوم شد و از آن به بعد اين‌گونه خاص از اعتقادات با نام وي پيوند خورد. كتاب حاضر، دربارة نسطوريان، تاريخ و اعتقادات آنها، نحوة شكل‌گيري و رشد و گسترش كليساي نسطوري و موضوعات مرتبط با آن، در سه بخش تنظيم شده است.