روستاي احمدآباد در منطقة جرقويه عليا، در 180كيلومتري شهر اصفهان و 35كيلومتري مركز بخش (حسنآباد) واقع شده است و داراي آب و هواي خشك و بياباني است. اين روستا 191 خانوار دارد و بيشتر اهالي، در سالهاي اخير به تهران مهاجرت كردهاند. در گذشته ساختار فرهنگي و اجتماعي اين روستا بسيار گسترده بوده و به ويژه، آداب و رسوم خاص خود را داشته است. مردم اين روستا بسيار سختكوش، خونگرم، مهمانپذير و داراي اعتقادات مذهبي بالايي هستند. نگارنده در كتاب حاضر، روستاي احمدآباد جرقويه را از نظر جغرافيايي، تاريخي، فرهنگي و اقتصادي معرفي كرده و در اين پژوهش، با سالخوردگان، فرهيختگان و مسئولان امور روستا مصاحبه كرده است. قابل ذكر است كه بخش زيادي از كتاب به ساختار فرهنگي و اجتماعي روستا از جمله آداب و رسوم و اعياد رسمي و جشنها، مراسم ازدواج، كفن و دفن، سوگواري، سفرهاي زيارتي، اعتقادات و باورها و خرافات، بازيهاي محلي، ضربالمثلهاي رايج، غذاهاي محلي، لباسهاي محلي، دين و مذهب و گويش مردم احمدآباد اختصاص دارد. در پايان كتاب نيز واژهنامة گويش و شجرهنامة سادات، چشمة عربي، همچنين تصاويري از روستا و مردم آن پيوست شده است.