آرتك‌ها، هم‌زمان با فتوحات اسپانيا در سال 1519 ميلادي، در مكزيك، بر آن كشور فرمانروايي داشتند. آنها در قرن 12 م. از جانب شمال به مكزيك آمدند. آزتك‌ها، در ابتدا مردمي چادرنشين بودند و بعدها در حدود سال 1325، پايتخت خود، تنوچتيتلان را تاسيس كردند. آنها پس از آنكه در مكزيك استقرار يافتند، زندگي خود را بر كشاورزي استوار كردند و تمدن تولتك‌ها را كه مقهورشان كرده بودند. گرفته، آن را بسط و ترقي داده و تمدني مختلط به وجود آوردند كه از مظاهر آن معماري آزتكي است. از مشخصات اين معماري حجيم بودن بناهاست، چنانكه در بقاياي معابد هرمي شكل آنان ديده مي‌شود. كاخ‌هاي آنان عظيم و باشكوه بوده است و در راه‌سازي مهارت زيادي داشتند. هم‌چنين ازتك‌ها، اعتقاد داشتند كه با قرباني كردن در پيشگاه خدايان، تمدن آنها پابرجا خواهد ماند و به خرافات نيز اعتقاد شديدي داشتند و بسياري از خون‌ريزي‌ها را به همين‌ دليل انجام مي‌دادند. در كتاب حاضر، تمدن، معماري، شهرسازي و خصوصيات خدايان و فرمانروايان آزتك‌ها، به عنوان يكي از تمدن‌هاي گمشده معرفي و بررسي شده است. كتاب در 4 فصل تنظيم شده كه عنوان‌هاي آن عبارت است از: سقوط شهري گرانبها چون زمرد؛ مردماني در جست‌وجوي گذشته؛ رزق هولناك خدايان؛ و بخش ملايم‌تر زندگي آزتك‌ها. مطالب كتاب به همراه تصاويري از اشياء، شهرها و معماري آزتك‌ها به چاپ رسيده است.