«اينگه بورگ باخمن» ـ داستان‌نويس و شاعر برجستة اتريشي ـ در سال 1926 در «كلاگن فورت»، شهر كوچكي واقع در اتريش، به دنيا آمد و در محيطي فوق نژادي، زباني و چندگونگي فرهنگي زندگي كرد. هنگامي كه شعر او براي نخستين‌بار جلوه‌گر شد، نوآوري‌اش حاصل آميزش خاص زبان انتزاعي او با تصاوير عيني، يا به عبارتي «زبان فلسفي تصاوير» بود. باخمن در تبعيدي خودساخته در سال 1953، از زادبوم‌اش به ايتاليا رفت و همين جابه‌جايي باعث تغييراتي در تصويرها و فرم شعرهاي او شد؛ به طوري كه تصويرها ملايم‌تر و نيرومندتر شده بود. وي در 17 اكتبر سال 1973 در اثر زخم‌هايي كه از آتش‌سوزي در آپارتمانش برداشته بود، از دنيا رفت. در كتاب حاضر، ضمن بيان زندگي‌نامة باخمن گزيدة شعرهاي او به همراه تعدادي ازنوشته‌هاي وي در بخش پيوست آورده شده است. پاره‌اي از عناوين شعرها عبارت‌اند از: عزيمت از انگلستان؛ كلمات تاريك؛ پاريس؛ شگرد بازي پاييز؛ چوب و تراشه‌ها؛ صلات ظهر؛ مزمور؛ نان و نمك؛ بازي به سر رسيد؛ پرندة من؛ و سرزمين نو.