«عروض»، در اصطلاح، ميزان كلام منظوم است، هم‌چنان كه «نحو» ميزان كلام منثور است و به اين سبب اين علم را عروض خوانده‌اند كه معروض عليه شعر است. يعني شعر را از لحاظ وزن بر آن عرض مي‌كنند تا موزون از ناموزون مشخص گردد. واضع اين علم، «ابو عبدالرحمن خليل بن احمد» است كه در قرن دوم اين علم را از روي علم موسيقي در پنج دايره و 15 بحر تدوين نمود. پس از وي «اخفش اوسط» بحر متدارك را به آنها افزود و شعراي فارسي زبان نيز سه بحر قريب، جديد و مشاكل را به بحور مذكور افزودند تا اين كه شمارۀ بحرها به نوزده بحر رسيد. كتاب حاضر به زبان آذري حاوي شرح قوانين عروض اين زبان است. نگارنده پس از مطابقت عروض عربي با زبان آذري و استفاده از شيوۀ هجايي در سرودۀ شعر آذري، شيوۀ قافيه‌سازي در زبان آذري را به شيوۀ ساده توضيح داده است. بخشي از كتاب نيز به علم بديع و صنايع ادبي به همراه شاهد مثال اختصاص يافته است.